“Ik had te maken met een 54-jarige mevrouw. Zij had al veel behandelingen gehad, maar kon door het lijden dat zij ervoer inmiddels niet meer op haar benen staan, niet slapen en niet eten. Vanaf 2021 herhaalde zij maandelijks dat zij een euthanasiewens had. Omdat de wachtlijsten voor aanmeldingen op basis van psychiatrie bij Expertisecentrum Euthanasie lang waren, ben ik zelf gaan onderzoeken of ik haar euthanasie kon en wilde verlenen. Ik had daar wel tijd voor nodig. In mijn hoofd was ik veel met de zaak bezig, al had ik de rust nog niet om door te pakken. En op een gewone praktijkdag is die rust er vaak ook niet. Als ik mevrouw sprak, voelde ik me schuldig. Tegelijkertijd had ik het nodig om haar herhaaldelijke vraag en verdrietige, traumatische verhalen te horen. Uiteindelijk heb ik back-up gevraagd van een consulent euthanasie van het expertisecentrum.”

Voldoende onderbouwing

“Met de consulent nam ik alle stappen voor het euthanasietraject door, evenals het verslag van de psychiater. De consulent adviseerde dat mevrouw een autobiografie en een euthanasieverklaring zou opstellen. Ook drong zij aan op een SCEN-psychiater voor een onafhankelijk oordeel en die heb ik uiteindelijk ook kunnen regelen. Toen we voldoende onderbouwing hadden, kon de euthanasie doorgaan. Ik vond het spannend, maar het is heel rustig verlopen. Mevrouw is in het bijzijn van een vriendin en een nicht overleden. Ook de daarop volgende weken was ik nog licht gespannen over het oordeel van de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie (RTE). Gelukkig oordeelde de RTE dat ik volgens de zorgvuldigheidseisen had gehandeld. Dankzij de begeleiding van Expertisecentrum Euthanasie heb ik deze stap durven zetten. Ik ben blij dat ik mevrouw op deze wijze heb kunnen helpen.”